මොරිස්, ඇවිත් යන්න එන්න!

-

 



See the source image




සිංහල ගීතයේ 'ආදරය' කියන වචනය කී පාරක් කියවිලා ඇද්ද නේද?

එහෙම කියවෙන, ඇහෙන ආදරේ අතර හිතට දැනෙන්න ඒක කියවෙන අවස්ථා තියෙන්නෙ කීයෙන් කීයද?
එහෙමත් තියෙන ටිකෙන්, මොකක්දෝ සුවිශේෂී වූ වර්ණයක් එක්ක ආදරය කියන එක රහට ගැයෙන තැන් තියෙන්නෙ තවත් ඇබින්දක්ද කොහෙද!

එහෙම ආදරය දැනෙන්නම කියවෙන එක තැනක් තමයි, මට නම්, අමරදේව මාස්ටර්ගෙ ' ආදර හැඟුම්' ගීය. ඔහුගේ ජීවිතේ අවසාන කාලෙ ගැයු "ආදරයද මේ" ගීයත් ඒ වගේම දැනෙන එකක්..

ඒ ඔක්කොමටම වෙනස් වෛරමක් එක්ක ආදරය කියනවා මොරිස් විජේසිංහ මේ ගීතයේ මෙන්න මේ පද පෙලෙත් අන්තිම වචනෙදි...

"මගෙ රන් කඳට, මම ආ..දරෙ‍යි"

මොරිස්, ඔබ එන්න, ආපහු ඇවිත් යන්න එන්න... 





Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

A miracle, they say!

-
Image
( Written a week ago and published today which marks the first month since Anuruddha's untimely departure) Anuruddha, It has been three weeks since you departed. As I write this, the world around us is slowly adjusting to the harsh reality that you are no longer a part of it. A truth we must all bear as we move forward. With the emotional toll subsiding a bit, we find a moment to reflect on the unique circumstances surrounding your departure. On the 15th of September at 7:50 AM, you, the safest driver among us, were navigating an intersection when a speeding blue ute, ignoring red lights, collided with you with the full brunt of its engine at over 100 kmph. In that split second, the Subaru SUV we knew so well was transformed into an unrecognizable wreck. The mere sight of it gave instant indication of the fate of its driver. Not just a statistic on the news, but a cherished son, brother, father, husband and friend. Upon collision, the vehicle was so much in a terrible state and non
Read more

හිනාවෙයන් කලු හිනා වෙයන්!

-
Image
මේ සටහන කෝච්චි හෑල්ලක්. දැන් අපිට දවස් තුනක් වැඩට යන්න වෙනවා. Working from home මධුසමය සීමා කරලා 😊 මෙය මම මගේ ෆේස්බුක් පේජ් එකේ දාන ගමන් දිනියස් group එකෙත් දැම්මා. (පස්සෙ සිනමාවේදීන් පිටුවෙත් දැම්මා). ඒ හරහා මට මේ වගේ මත ගැන පොදුවේ බුකියේ මතවාද ගැන අප්ඩේට් වෙන්නත්, එයට මතවාදීව දායක වෙන්නත් ලැබෙනවා. බොහෝ දෙනෙක් මෙය කියවා ඉතා positive ප්‍රතිචාර ලබා දීමට අමතරව share කරලත් තිබුනා.   මගේ බුකි පිටුවෙ ඉන්නෙ බහුතරයක් මගේ වයසට කිට්ටු අය නිසාත්, ඒ අය අතර මට හිතවත්කම හරහා ලැබෙන ගෞරවය නිසාත් මගේ පේජ් එකේ තියෙන්නෙ ගෙදර ආලින්දෙ වගේ ශේප් කතිකාවක් 🤓 අර ගෘප් වලට ගියාම හන්දියෙ කඩේ වළ බහින කොල්ලො, බෝක්කු ගාව වෙන වැඩක් නැතුව ටෝක්ස් දෙන මිනිස්සු එක්ක ඔහේ කතා කරා වගේ ගතියක් දැනෙනවා. අනික selfish ලෙස මට මගේ ලියමන් වලට ඇලුම් කරන කිහිප දෙනෙක් හෝ මාව සොයා ගෙන එන්නත් ඒකෙන් අවස්ථාව උදා කරනවා. ඉදිරියේදී බිකිය වෙනුවට මේ බ්ලොග් එකේ වැඩියෙන් ලියන්නට හිතා ඉන්න නිසාත් මට එහෙම audience එකක් හැදෙන එක strategically ආයෝජනාත්මකයි. ඔන්න එහෙනම් හෑල්ල. අර ලින්ක් ටිකත් අන්තිමට ඇඩ කරන්නම්. ඒ හරහාත් මේක සෑහෙන ලෙසින් සමාජගත වුන
Read more

සත්තයි නුඹ ඇවිදින්...

-
Image
සරසවි උයන දුම්රිය ස්ථානය ඈත කොනක ඇති බංකුවක හිස පහතට යොමාගෙන අසුන්ගෙන සිටින තරුණයෙකි.  හූ හඬ නඟාගෙන වේදිකාව වෙතට ඇදී එන දුම්රිය ඔහුව කලබල කල සෙයකි. අපහසුවෙන් හිස ඔසවා, බොඳ වු ඇස් කෙවෙනි අතරින් ඔහු වටහා ගත්තේ ඒ කොලඹ බලා ධාවනය වෙන, තමා බලාපොරොත්තුවෙන් සිටි දුම්රිය බවයි. ඉතා අපහසුවෙන් හුන් තැනින් නැගී සිටියත්, ඒ වෙතට ඔහු පිය මැන්නේ ඉතා ආයාසයෙනි. තබන පාදයක් පාසා පසු පසට ඔහුව අදින විසල් බරක් ඔහුට දැනු නා මෙනි. මීට පැයකට පමණ පෙර වූ සිදුවීම් දාමය ඔහුගේ සිත සමග දස දහස් වෙනි වරටත්, රුප රාමු ලෙසින් මැවෙමින් ඔහුව නැවත නැවතත් පෙළන්නට විය. ඇයව විජේවර්ධන කාන්තා නේවාසිකාගාර ශාලාව ඉදිරියේ උදෑසන හමුවෙන විට තිබූ සතුට, පුරුදු විදියටම ඇය සමඟ සතුටු සාමීචියෙන් හෝරා ගෙවී ගිය අපුරුව සිතට ගෙන දුන් ප්‍රමෝදය වසාගෙන, ඒ සතුට බිලිගත් නිමේශයේ මතක සටහන අඳුරු වළාවක් ලෙසින් ඔහුගේ සිත වෙලා ගෙන තිබුනි. ඔහු දුම්රියේ ආයාසයෙන් අසුන් ගනිද්දීත් ඇයගේ වචන ඔහුගේ මතකයේ රැව් දෙන්නට විය. "අපිට මොකද වුනේ, මට තේරෙන්නෙ නෑ විහඟ!" ඒ හෝරාව හෝ දෙක, දෙදෙනා අතර හුවමාරු වුනේ වචන කිහිපයකි. එය අමනාපයක්, නුරුස්නාවක් නොවූ එහෙත් රිද
Read more